دلم هوای قدیما رو کرده اون موقعا که سرود ملیمون این شعر ابوالقاسم حالت بود:

شُد جمهوری اسلامی به پا
که هم دین دهد هم دنیا به ما
از انقلاب ایران دِگر
کاخ ستم گشته زیر و زِبَر
تصویر آینده? ما،
نقش مراد ماست
نیروی پاینده? ما،
ایمان و اتحاد ماست
یاریگر ما دست خداست
ما را در این نبرد او رهنماست
در سایه? قرآن جاودان
پاینده بادا ایران
-
آزادی چو گل ها در خاک ما
شکفته شد از خون پاک ما
ایران فرستد با این سرود
رزمندگان وطن را درود
آیین جمهوری ما
پشت و پناه ماست
سود سلحشوری ما
آزادی و رفاه ماست
شام سپاه سختی گذشت
خورشید بخت ما تابنده گشت
در سایه? قرآن جاودان
پاینده بادا ایران

واقعا چقدر خوب بود که مردم در سایه قران جاودان دارای کشوری پاینده بودند و با نیروی پاینده ایمان و اتحاد دست یاریگر خدا رو بالای سر شون حس میکردن

واقعا چرا مردم قدیما اینقدر همدیگرو دوست داشتن و حالا اینقدر به هم کم لطف شدن؟

الهم الهم الهم الهم الهم الهم الهم عجل لولیک الفرج